نهال یک اسپوروفیت جوان است که از رویان گیاهی از یک دانه رشد می کند. رشد نهال خرما پیارم با جوانه زدن بذر شروع می شود. یک نهال جوان معمولی از سه قسمت اصلی تشکیل شده است: ریشه (ریشه جنینی)، هیپوکوتیل (شاخه جنینی)، و لپه (برگ بذر). دو دسته از گیاهان گلدار (آنژیوسپرم ها) با تعداد برگ های دانه شان متمایز می شوند: تک لپه ها (تک لپه ای) دارای یک لپه تیغه ای شکل هستند، در حالی که دو لپه ای ها (دو لپه ای) دارای دو لپه گرد هستند.
ژیمنوسپرم ها تنوع بیشتری دارند. به عنوان مثال، نهال کاج تا هشت لپه دارد. نهال برخی از گیاهان گلدار اصلا لپه ندارد. گفته می شود که اینها آکوتیلدون هستند.
ساقه قسمتی از جنین بذری است که در شاخه رشد می کند و اولین برگ های واقعی گیاه را می آورد. در بیشتر دانه ها، برای مثال آفتابگردان، ساقه یک ساختار مخروطی کوچک بدون ساختار برگ است. رشد ساقه تا زمانی که لپه ها در بالای زمین رشد نکرده باشند اتفاق نمی افتد.
این جوانه زنی اپیژال است. با این حال، در دانه هایی مانند لوبیا، ساختار برگ روی ساقه در دانه قابل مشاهده است. این دانه ها با رشد ساقه از طریق خاک و لپه ها در زیر سطح رشد می کنند. این به عنوان جوانه زنی هیپوژیال شناخته می شود.
فهرست
1 فتومورفوژنز و اتیولاسیون
2 رشد و بلوغ نهال کوچک خرما
2.1 آفات و بیماری ها
3 پیوند
4 تصویر
5 همچنین ببینید
6 مراجع
7 کتابشناسی
فوتومورفوژنز و اتیولاسیون
مقالات اصلی: فتومورفوژنز و اتیولاسیون
نهال های دو لپه ای که در نور رشد می کنند، هیپولپه های کوتاه و لپه های باز ایجاد می کنند که اپیکوتیل را در معرض دید قرار می دهند. این نیز به عنوان photomorphogenesis نامیده می شود.
در مقابل، نهال هایی که در تاریکی رشد می کنند، هیپولپه های بلندی ایجاد می کنند و لپه های آنها در اطراف اپیکوتیل در یک قلاب آپیکال بسته می مانند. این به عنوان skotomorphogenesis یا etiolation نامیده می شود. رنگ نهال خرمای مجول اتیوله مایل به زرد است زیرا سنتز کلروفیل و رشد کلروپلاست به نور بستگی دارد. آنها لپه های خود را باز می کنند و وقتی با نور درمان شوند سبز می شوند.
در یک موقعیت طبیعی، رشد نهال با skotomorphogenesis شروع می شود، در حالی که گیاهچه در حال رشد در خاک است و تلاش می کند تا هرچه سریعتر به نور برسد.
در طول این مرحله، لپه‌ها محکم بسته می‌شوند و قلاب آپیکال را تشکیل می‌دهند تا از مریستم آپیکال ساقه در برابر آسیب در هنگام فشار دادن به خاک محافظت کند. در بسیاری از گیاهان، پوشش بذر همچنان لپه ها را برای محافظت بیشتر می پوشاند.
پس از شکستن سطح و رسیدن به نور، برنامه رشد نهال به فتومورفوژنز تغییر می کند. لپه ها پس از تماس با نور باز می شوند (در صورت وجود، پوسته بذر باز می شود) و سبز می شوند و اولین اندام های فتوسنتزی گیاه جوان را تشکیل می دهند. تا این مرحله، نهال با ذخایر انرژی ذخیره شده در بذر زندگی می کند.
دهانه لپه ها مریستم آپیکال ساقه و ساقه متشکل از اولین برگ های واقعی گیاه جوان را نمایان می کند.
نهال ها نور را از طریق گیرنده های نور فیتوکروم (نور قرمز و قرمز دور) و کریپتوکروم (نور آبی) حس می کنند. جهش در این گیرنده های عکس و اجزای انتقال سیگنال آنها منجر به رشد گیاهچه ای می شود که در تضاد با شرایط نور است، به عنوان مثال نهال شلیل زودرس هایی که در تاریکی رشد می کنند فتومورفوژنز را نشان می دهند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.